یه دختر ازجنس ماه

میلیون ها سال است که زن ها حامله می شوند و شکم هایشان می شود خانۀ موجودی دیگر . میلیون ها سال است که آدم های دیگر شاهد بارداری و زاییدن زنان هستند، اما هنوز هیچکس به آن عادت نکرده است؛ نه زن های حامله و نه رهگذرها، مردم دوست دارند به زن های باردار لبخند بزنند و مراقبشان باشند . انگار شکم های بزرگ و موجودات درونشان هیچ وقت عادی و تکراری نمی شوند. جداً چقدر عجیب است نفس کشیدن کسی زیر پوست تو، چقدر عجیب است تماشای تکان خوردنش و چقدر عجیب است دلبسته شدن به موجودی که ساکن دنیایی دیگر است ... یک چیزهایی هیچ وقت عادی نمی شود، بچه دار شدن مثل یک جادوست، مثل افسانه ای شیرین و عجیب و غریب که سخت می شود باورش کرد. آخر چطور می شود یک دفعه ما...

برای دخترم پریماه جان مینویسم... برای زمانی که دیگه بزرگ شده و رسیده به سن بلوغ; سنی که باعث سرکش شدنش میشه, و یا شایدم گوشه گیر شدنش! برای وقتایی که دوستانش رو, و با دوستانش بودن رو, به من و با من بودن ترجیح میده! و برای زمانی که بزرگ شده; وقتایی که دوس داره تنها باشه تا با من...! وقتایی که دلش گرفته از دنیا...! وقتایی که شاده و پر از هیاهو...! وقتایی که دلش همدم میخواد...! وقتایی که حس میکنه مامانش پیر شده یا درکش نمیکنه...! و برای زمانی که عاشق میشه...! . . . . *میدونم که همه این حس ها رو تجربه میکنه!* پس همه رو مینویسم برای اون وقتا... تا بخونه و بدونه... من در هر شرایطی که باشه در کنارشم و هواشو دارم... و به اندازه تمام روزهای بچیگیش ...